Een niet-geplande planning
Door: Tobias Reijmes
Blijf op de hoogte en volg Tobias
10 December 2014 | Nieuw Zeeland, Akaroa
Een niet-geplande planning...
Terwijl het buiten regent en de temperatuur rond de 12 graden blijft hangen zit ik hier op een grijze bank in Akaroa, ergens in het zuiden van Nieuw Zeeland, mezelf te concentreren op het typen van mijn tweede blog. Mijn eerste blog die ik had getypt en waarin ik had uitgelegd hoe ik tot deze onderneming was gekomen, typte ik in het zonnige Paihia in het noorden van Nieuw Zeeland, waar de temperaturen vaak boven de 30 graden uitkwamen.. en nu.. nu zijn we in zuiden van Nieuw Zeeland, zo'n 1400 kilometer van Paihia af, waar de zon klaarblijkelijk veel minder zin heeft om zich te laten zien en juist de regen de overhand heeft. Hoe is dit zo gekomen? Was dit de bedoeling en waarom zouden wij met ons Hollandse verstand 1400 kilometer opschuiven om in plaats van de zon de regen te aanbidden? Daar zal ik in deze blog in grote delen op in gaan..
Drie weken geleden alweer kwam ik aan in dit prachtige Nieuw Zeeland. Zoals ik al verteld had heb ik hier in Nederland hard voor gewerkt maar dat betekent niet automatisch dat ik hier in acht maanden tijd al mijn geld kan spenderen zonder dat ik verder een bron van inkomsten heb. Daarom is het ook de bedoeling dat we hier in Nieuw Zeeland gaan werken. Net voordat ik vertrok uit Nederland kreeg ik een berichtje van Anco waarin hij mij vertelde dat hij werk gevonden had voor ons tweeen op een boerderij ergens in het zuiden van Nieuw Zeeland. Ons cv was naar deze mensen verstuurd en we waren officieel beide aangenomen. We konden dit werk gaan doen voor tenminste twee en halve maand wat dus betekende dat we tot en met eind februari geld konden verdienen. We keken er dan ook heel erg naar uit. In die twee weken tijd die we in Paihia waren hadden we dus ruim de tijd om dit voor te bereiden.
Vliegtickets moesten worden geboekt, de bus moest worden geboekt en ook verschillende hostels moesten worden geboekt voordat we uiteindelijk op die boerderij zouden zijn. Dit klinkt misschien als een hele onderneming waar maanden voorbereidingstijd in zit, maar Nieuw Zeeland is nu eenmal vele malen groter dan Nederland en als je van het Noorden naar het Zuiden wilt reizen kan dit alleen maar per vliegtuig of pond..
In ieder geval, om een lang verhaal nog langer te maken, hadden wij ruim van tevoren de vliegtickets geboekt, van Auckland naar Christchurch en ook de bus van Paihia naar Auckland zat in kannen en kruiken.. Donderdag vier december zouden we naar Auckland vertrekken en acht december konden we dan eindelijk beginnen met werken op de boerderij.. Maar toen...
Het is zondag 30 november. Een prachtige zomerdag in Paihia en wij zijn uitgenodigd om tegen een kleine vergoeding een dag lang mee te gaan op een boot. We doen dit met twee andere Nederlanders, twee Fransen, een Duitse en twee locale Maori's. Het belooft een prachtige dag te worden en al om zeven uur 's ochtends ben ik samen met een van de Maori's aan het duiken in het ijskoude water, opzoek naar oesters en mosselen. Verder genieten we van het prachtige zicht op het water, proberen we tevergeefs vissen te vangen en genieten we van de kunsten van de kok op de boot. Kortom, het klinkt als een fenomale dag die niet snel vergeten gaat worden. In dat laatste krijg ik helaas gelijk. Om een uurtje of 1 krijgen we een mailtje binnen van de eigenaren van de boerderij. Even voor de duidelijkheid, dit is vier dagen voor ons vertrek naar Christchurch. In dit mailtje wordt ons zeer vriendelijk meegedeeld dat het niet goed gaat met de markt en dat het zeer spijtig is voor ons maar dat ze ons niet meer nodig hebben.. Kortom, de vlucht is geboekt, de bus is geboekt, maar op het laatste moment wordt ons het werk wat we daar zouden hebben ontnomen. Echt genoten van onze bootreis hebben we daarna niet meer..
Terug in ons hostel hebben we goed nagedacht over welke opties we hadden. We zouden ook niet naar Christchurch kunnen vliegen.. In Paihia hebben we immers al alles..We hebben vrienden gemaakt, we hebben het naar onze zin en bovendien zijn de temperaturen en de omgeving fantastisch.. Toch hebben we besloten om op donderdag vier december afscheid te nemen van iedereen en zonder plan naar Christchurch te vliegen.
De nacht van vier op vijf december hebben we op het vliegveld in Auckland geslapen en daarna zijn we 's ochtends in alle vroegte naar Christchurch gevlogen.. 1400 kilometer van Paihia vandaan.. Om half negen 's ochtends stonden we buiten in Christchurch.. Het regende er, een plan hadden we niet, een verblijfplaats hadden we niet, om maar te zwijgen over eventueel werk..
Na een paar uur met onze backpack op onze rug te hebben rondgewandeld en bij verschillende hostels te hebben aangeklopt hadden we dan eindelijk een slaapplek gevonden. Onze ruggen begonnen het al bijna te begeven en ook onze schouders vonden het zo langzamerhand wel mooi geweest.. Vroeger op school had ik geleerd dat er primaire en secundaire levensbehoeftes waren. Een van de primaire levensbehoeftes in een dak boven je hoofd en die hadden we dan in ieder geval maar binnen.
Christchurch zelf viel ons eigenlijk heel erg tegen. We bleven op internet naar werk zoeken maar dat konden we niet vinden en ondertussen zwierven we een beetje rond in de stad. Nu weet ik niet of jullie enig idee hebben wat er vier jaar geleden in Christchurch is gebeurd maar de stad is toen door een aardbeving compleet verwoest.. De hele binnenstad lag dan ook in puin.. Nu, vier jaar later is dit nog steeds het geval en in Christchurch valt dan ook niet veel te zien, tenzij je van ingestorte gebouwen houd en het leuk vind om mannen in oranje hestjes aan het werk te zien. Ikzelf ben daar echter niet voor naar Nieuw Zeeland gekomen en daarom hebben we besloten na twee dagen Christchurch door te reizen.
We zijn naar Akaroa vertrokken. Dit is een plaatsje zo'n 80 kilometer van Christchurch vandaan. Een heel klein plaatsje die het moet hebben van de toeristen die er komen en de cruiseschepen die zich soms in Akaroa nestelen. Ook leuk om te weten is dat Akaroa zich midden in een non-actieve vulkaan bevind. Een prachtig landschap dus. Hier in Akaroa zijn we al vanaf afgelopen zondag, en vandaag (woensdag) hopen we weer te vertrekken.Waar naartoe weten we nog niet, waar we gaan slapen weten we nog niet.. Wel zijn we steeds druk bezig met het zoeken naar een baan op internet en het moment dat we een baantje gaan krijgen lijkt niet ver weg meer.. Echter, tot die tijd dat we een baantje hebben zullen we rond blijven zwerven.. En ook al klinkt dat misschien gek, eigenlijk bevalt dat best prima zo...
Terwijl het buiten regent en de temperatuur rond de 12 graden blijft hangen zit ik hier op een grijze bank in Akaroa, ergens in het zuiden van Nieuw Zeeland, mezelf te concentreren op het typen van mijn tweede blog. Mijn eerste blog die ik had getypt en waarin ik had uitgelegd hoe ik tot deze onderneming was gekomen, typte ik in het zonnige Paihia in het noorden van Nieuw Zeeland, waar de temperaturen vaak boven de 30 graden uitkwamen.. en nu.. nu zijn we in zuiden van Nieuw Zeeland, zo'n 1400 kilometer van Paihia af, waar de zon klaarblijkelijk veel minder zin heeft om zich te laten zien en juist de regen de overhand heeft. Hoe is dit zo gekomen? Was dit de bedoeling en waarom zouden wij met ons Hollandse verstand 1400 kilometer opschuiven om in plaats van de zon de regen te aanbidden? Daar zal ik in deze blog in grote delen op in gaan..
Drie weken geleden alweer kwam ik aan in dit prachtige Nieuw Zeeland. Zoals ik al verteld had heb ik hier in Nederland hard voor gewerkt maar dat betekent niet automatisch dat ik hier in acht maanden tijd al mijn geld kan spenderen zonder dat ik verder een bron van inkomsten heb. Daarom is het ook de bedoeling dat we hier in Nieuw Zeeland gaan werken. Net voordat ik vertrok uit Nederland kreeg ik een berichtje van Anco waarin hij mij vertelde dat hij werk gevonden had voor ons tweeen op een boerderij ergens in het zuiden van Nieuw Zeeland. Ons cv was naar deze mensen verstuurd en we waren officieel beide aangenomen. We konden dit werk gaan doen voor tenminste twee en halve maand wat dus betekende dat we tot en met eind februari geld konden verdienen. We keken er dan ook heel erg naar uit. In die twee weken tijd die we in Paihia waren hadden we dus ruim de tijd om dit voor te bereiden.
Vliegtickets moesten worden geboekt, de bus moest worden geboekt en ook verschillende hostels moesten worden geboekt voordat we uiteindelijk op die boerderij zouden zijn. Dit klinkt misschien als een hele onderneming waar maanden voorbereidingstijd in zit, maar Nieuw Zeeland is nu eenmal vele malen groter dan Nederland en als je van het Noorden naar het Zuiden wilt reizen kan dit alleen maar per vliegtuig of pond..
In ieder geval, om een lang verhaal nog langer te maken, hadden wij ruim van tevoren de vliegtickets geboekt, van Auckland naar Christchurch en ook de bus van Paihia naar Auckland zat in kannen en kruiken.. Donderdag vier december zouden we naar Auckland vertrekken en acht december konden we dan eindelijk beginnen met werken op de boerderij.. Maar toen...
Het is zondag 30 november. Een prachtige zomerdag in Paihia en wij zijn uitgenodigd om tegen een kleine vergoeding een dag lang mee te gaan op een boot. We doen dit met twee andere Nederlanders, twee Fransen, een Duitse en twee locale Maori's. Het belooft een prachtige dag te worden en al om zeven uur 's ochtends ben ik samen met een van de Maori's aan het duiken in het ijskoude water, opzoek naar oesters en mosselen. Verder genieten we van het prachtige zicht op het water, proberen we tevergeefs vissen te vangen en genieten we van de kunsten van de kok op de boot. Kortom, het klinkt als een fenomale dag die niet snel vergeten gaat worden. In dat laatste krijg ik helaas gelijk. Om een uurtje of 1 krijgen we een mailtje binnen van de eigenaren van de boerderij. Even voor de duidelijkheid, dit is vier dagen voor ons vertrek naar Christchurch. In dit mailtje wordt ons zeer vriendelijk meegedeeld dat het niet goed gaat met de markt en dat het zeer spijtig is voor ons maar dat ze ons niet meer nodig hebben.. Kortom, de vlucht is geboekt, de bus is geboekt, maar op het laatste moment wordt ons het werk wat we daar zouden hebben ontnomen. Echt genoten van onze bootreis hebben we daarna niet meer..
Terug in ons hostel hebben we goed nagedacht over welke opties we hadden. We zouden ook niet naar Christchurch kunnen vliegen.. In Paihia hebben we immers al alles..We hebben vrienden gemaakt, we hebben het naar onze zin en bovendien zijn de temperaturen en de omgeving fantastisch.. Toch hebben we besloten om op donderdag vier december afscheid te nemen van iedereen en zonder plan naar Christchurch te vliegen.
De nacht van vier op vijf december hebben we op het vliegveld in Auckland geslapen en daarna zijn we 's ochtends in alle vroegte naar Christchurch gevlogen.. 1400 kilometer van Paihia vandaan.. Om half negen 's ochtends stonden we buiten in Christchurch.. Het regende er, een plan hadden we niet, een verblijfplaats hadden we niet, om maar te zwijgen over eventueel werk..
Na een paar uur met onze backpack op onze rug te hebben rondgewandeld en bij verschillende hostels te hebben aangeklopt hadden we dan eindelijk een slaapplek gevonden. Onze ruggen begonnen het al bijna te begeven en ook onze schouders vonden het zo langzamerhand wel mooi geweest.. Vroeger op school had ik geleerd dat er primaire en secundaire levensbehoeftes waren. Een van de primaire levensbehoeftes in een dak boven je hoofd en die hadden we dan in ieder geval maar binnen.
Christchurch zelf viel ons eigenlijk heel erg tegen. We bleven op internet naar werk zoeken maar dat konden we niet vinden en ondertussen zwierven we een beetje rond in de stad. Nu weet ik niet of jullie enig idee hebben wat er vier jaar geleden in Christchurch is gebeurd maar de stad is toen door een aardbeving compleet verwoest.. De hele binnenstad lag dan ook in puin.. Nu, vier jaar later is dit nog steeds het geval en in Christchurch valt dan ook niet veel te zien, tenzij je van ingestorte gebouwen houd en het leuk vind om mannen in oranje hestjes aan het werk te zien. Ikzelf ben daar echter niet voor naar Nieuw Zeeland gekomen en daarom hebben we besloten na twee dagen Christchurch door te reizen.
We zijn naar Akaroa vertrokken. Dit is een plaatsje zo'n 80 kilometer van Christchurch vandaan. Een heel klein plaatsje die het moet hebben van de toeristen die er komen en de cruiseschepen die zich soms in Akaroa nestelen. Ook leuk om te weten is dat Akaroa zich midden in een non-actieve vulkaan bevind. Een prachtig landschap dus. Hier in Akaroa zijn we al vanaf afgelopen zondag, en vandaag (woensdag) hopen we weer te vertrekken.Waar naartoe weten we nog niet, waar we gaan slapen weten we nog niet.. Wel zijn we steeds druk bezig met het zoeken naar een baan op internet en het moment dat we een baantje gaan krijgen lijkt niet ver weg meer.. Echter, tot die tijd dat we een baantje hebben zullen we rond blijven zwerven.. En ook al klinkt dat misschien gek, eigenlijk bevalt dat best prima zo...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
